πλειοπίθηκος

ο, Ν

(παλαιοντ.) γένος απολιθωμένων πιθήκων τού ανώτερου μειοκαίνου τής Ευρώπης, το οποίο θεωρείται ως στενά συγγενικό με τον πρόγονο τού γίββωνα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. pliopithecus (< πλεῖον, ουδ. τού πλείων + πίθηκος)].